ReflectLeer: Samenwerking bij herstel van conflict (deel 2)

Tekst bij deze video

Spreker: Caroline (Kernexpert Education & Development, UCLL) en Anneleen (Zorgcoördinator)

Zij zei ook dat het belangrijk was dat ik dat gezegd had, want dat die jongen daar niks van zou zeggen thuis. Zelfs als dat een gigantisch conflict was. Ze zei: “Na zo’n groot conflict vind ik dat heel moeilijk om daarover te praten." En toen heeft zij ook aangegeven dat hij weinig teruggeeft. Ik moest wel altijd contact opnemen en vragen: “Laat mij morgen iets weten.” Toen zei ze dat hij daar moeilijk over kon praten, hij ziet zijn eigen aandeel ook niet, hij is heel kwaad op de leerkracht omdat die hem heeft tegengehouden. Zij gaf ook aan dat ze er niet erg in geloofde dat het zou helpen om met hem te praten. Ik zei dat we dat toch gingen doen en zij was dan zelf ook erg opgelucht dat hij er wél kon over praten. Bij zijn mama was dat wel met heel wat weerstand en boosheid, bij ons gedraagt hij zich wel een beetje beter.

Hij kon toen ook wel zeggen: “Ik weet niet hoe dat moet, en ik vind dat heel moeilijk.” Dat is voor ons dan gemakkelijker omdat je kan zeggen dat het niet om onwil gaat, het is eerder een onvermogen, hij weet niet hoe hij het moet aanpakken. Als ik dan toonde dat er eigenlijk hulpmiddelen voor zijn, zag ik bij hem die stress ook dalen. En dan kon ik ook tegen de mama zeggen: “Ik heb het hem getoond en hij is bereid om dat te doen. Hij heeft ook aangegeven dat hij zelf niet weet hoe het moet. En ik zou graag hebben dat jullie dat thuis schrijven.” Ik heb dan na het overleg met de leerkracht gemaild met de mama om te zeggen dat hij het zelf is gaan brengen en dat het super goed afgerond is.